/dev: Ανορθόδοξα Όργανα και Καινούριες Παρτιτούρες
Παρτιτούρες Πέντακιλ ΙΙ και άλλα, και μια εις βάθος συζήτηση για μουσική από ανορθόδοξα όργανα.
Γεια σε όλους, Alex “Scherzo” Temple εδώ, από την Ομάδα Μουσικής της Riot. Είμαστε σήμερα εδώ με μια δεύτερη φουρνιά από παρτιτούρες League Of Legends και με μια συζήτηση εις βάθος για το πώς χρησιμοποιούμε ανακυκλωμένα μουσικά όργανα στις μουσικές μας περιπέτειες.
Αν και σίγουρα οι παρτιτούρες αντικατοπτρίζουν την πιο τυπική δουλειά που κάνουμε ως συνθέτες, το να χρησιμοποιούμε ανακυκλωμένα μουσικά όργανα αντικατοπτρίζει την πιο ανορθόδοξη —στην ουσία δηλαδή, όταν χρησιμοποιούμε καθημερινά αντικείμενα ή ανακυκλώνουμε μουσικά όργανα χρησιμοποιώντας τα με εντελώς διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι θα ‘πρεπε. Ως συνθέτες, έχουμε την τύχη να καθόμαστε κοντά στους σχεδιαστές ήχου της Riot και να ανταλλάζουμε πληροφορίες. Οι σχεδιαστές ήχου ηχογραφούν το βασικό υλικό που χρησιμοποιούν από πολλά αντικείμενα και υλικά που ίσως ξάφνιαζαν τον μέσο παρατηρητή. Πολλοί άλλοι συνθέτες και μουσικοί χρησιμοποιούν τυχαία αντικείμενα ως μουσικά όργανα, αλλά νομίζω πως το γεγονός ότι παρακολουθούμε τόσο συχνά τους σχεδιαστές ήχου του League να δουλεύουν, μας έχει εμπνεύσει να αναζητάμε απρόσμενες πηγές ήχου πολύ περισσότερο απ’ ό,τι θα κάναμε σε άλλη περίπτωση.
Τα Τύμπανα του Ζάουν
Έχουμε εκατοντάδες προκαθορισμένους ήχους στη διάθεσή μας στα εικονικά μας όργανα και έχουμε πρόσβαση σε φαινομενικά καλούς μουσικούς στο Λος Άντζελες, άρα γιατί να προσπαθούμε να κάνουμε μη μουσικά αντικείμενα να ακούγονται μουσικά ή να χρησιμοποιούμε μουσικά όργανα με παράδοξους τρόπους;
Κάποιες φορές, θέλουμε ένα όργανο ή μια χροιά που να παίζει τον ίδιο ρόλο με κάποιο υπάρχον όργανο, αλλά που να έχει διαφορετικό ήχο. Η μουσική που γράφουμε για το League συνήθως κάνει κάτι ανάμεσα στο να προσφέρει ένα σινεματικό σχόλιο σε κάποιον χαρακτήρα ή ιστορία, και στο να εκθέτει μια πιο ειδικευμένη χρήση για οργανικές χροιές, αρμονίες, μελωδίες που μπορεί θεωρητικά να υπάρχουν στη Γη των Ρούνων (και ταιριάζουν με τον χαρακτήρα, τη φατρία, ή το σενάριο στο οποίο δουλεύουμε). Όταν προσπαθούμε να βρούμε μουσικά όργανα για μια περιοχή, ξεκινάμε από κάποιο γενικότερο concept, του τύπου «ίσως θέλουμε να αποφύγουμε να χρησιμοποιήσουμε τυπικά ορχηστρικά όργανα σε αυτό το κομμάτι. Πώς θα ήταν ο ήχος ενός (ενδεικτικό όνομα μουσικού οργάνου) στην (ενδεικτική φατρία της Γης των Ρούνων);»
Για παράδειγμα, ας ρίξουμε μια ματιά στα τύμπανα που χρησιμοποιήσαμε για το teaser Ήρωα του Έκκο. Όταν αρχίσαμε να δουλεύουμε πάνω στην μουσική για τον Έκκο, αναρωτηθήκαμε πώς θα ήταν ο ήχος των τυμπάνων στο Ζάουν, ή ποιο θα ήταν ένα ανάλογο όργανο εκεί. Συνειδητοποιήσαμε ότι οι μουσικόφιλοι κάτοικοι του Ζάουν θα πρέπει να είναι δημιουργικοί και ευρηματικοί, αλλά πως, κατά πάσα πιθανότητα, δεν έχουν πρόσβαση σε μουσικά όργανα με εξαιρετικό ήχο. Θα είναι αναγκασμένοι να εκφράσουν τη μουσικότητά τους μέσα από όργανα κατασκευασμένα από μαζεμένα παλιοσίδερα, ή χρησιμοποιώντας μη μουσικά αντικείμενα ως μουσικά όργανα.
Για μας, αυτό σήμαινε πως ήταν ώρα για μια εκδρομή στο κοντινότερο PRAKTIKER. Δεν μπορώ να φανταστώ τι σκέφτονταν οι υπάλληλοι στο μαγαζί καθώς περπατούσα χτυπώντας ελαφρά κάθε πλαστικό ή μεταλλικό αντικείμενο που έδειχνε να έχει ενδιαφέροντες ηχητικές προοπτικές. Καταλήξαμε να βγούμε απ’ το μαγαζί με ένα σετ κρουστών που αποτελούνταν από έναν σκουπιδοτενεκέ 75 λίτρων, ένα καρούλι χάλκινο καλώδιο, μερικά μεταλλικά ελατήρια, και μια κρεμάστρα. Αφού ανοίξαμε μερικές τρύπες στο πλάι του κάδου, περάσαμε τα χάλκινα καλώδια από μέσα, και αφαιρέσαμε τα χερούλια που έτριζαν, είχαμε μπροστά μας ένα μουσικό όργανο που θα μπορούσε να παιχτεί σαν έγχορδο, σαν κρουστό, με δοξάρι, ή απλά πετώντας το κάτω για να δημιουργήσουμε ένα σωρό κρουστικούς και ημιτονικούς ήχους.
Ηχογραφήσαμε τους εαυτούς μας να κάνουμε όλα τα παραπάνω, και μετά χωρίσαμε το αρχείο σε ξεχωριστούς ήχους για να τους χρησιμοποιήσουμε μέσω ενός συνθεσάιζερ, μετατρέποντας έτσι τον τενεκέ μας σε ένα εικονικό όργανο που θα μπορούσαμε να βάλουμε στο πρότζεκτ μας μαζί με κάθε δείγμα που έχουμε στο αρχείο μας.
Ακολουθεί ένα επεξεργασμένο απόσπασμα από τα «Δευτερόλεπτα» όπου μπορείτε να ακούσετε ένα ρυθμό κρουστών που προέκυψε από τον καλωδιο-τενεκέ μας. Ανέβασα την ένταση του οργάνου σε σχέση με τα άλλα οπότε είναι σχετικά εύκολο να το διακρίνετε:
Και να το ίδιο απόσπασμα με τον ήχο του καλωδιο-τενεκέ μας απομονωμένο:
Συνειδητοποιήσαμε τελικά πως ο τενεκές μας δεν είχε τη δυναμική ένταση που θέλαμε απ’ τα τύμπανά μας, οπότε τελικά χρησιμοποιήσαμε ένα υβριδικό κιτ με στοιχεία από τα κρουστά μας και μερικά από βιομηχανικά διαθέσιμα δείγματα τυμπάνων. Υπάρχει ακόμα βέβαια αρκετό ηχητικό σημάδι του καλωδιο-τενεκέ μας, του οποίου η απουσία του θα γινόταν αντιληπτή.
Φίλος του Δάσους
Ένας ακόμα λόγος που μπορεί να αποφασίσουμε να εξερευνήσουμε ασυνήθιστους ήχους είναι όταν θέλουμε κάτι που ακούγεται κάπως γνώριμο, αλλά έχει ξαναχρησιμοποιηθεί σε ένα εντελώς διαφορετικό μουσικό περιβάλλον απ’ ότι θα το ακούγαμε συνήθως.
Για παράδειγμα, μπορούμε να κοιτάξουμε τα ατμοσφαιρικά πατήματα, που είναι στην ουσία μακριοί τόνοι με αργές εναλλαγές και δίνουν την εντύπωση πως σβήνουν σιγά σιγά και ξαναμπαίνουν χωρίς να έχουν ξεκάθαρη αρχή ή τέλος σε κάποια νότα. Η απουσία ξεκάθαρου ρυθμού τα κάνει πολύ χρήσιμα αν θες να δημιουργήσεις ατμόσφαιρα που μεταφέρει μουσικές πληροφορίες αλλά δεν περιορίζεται σε μία μόνο μελωδία. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για αρμονίες ή για να προσθέσουν μια ενδιαφέρουσα χροιά ως φόντο.
Ας ρίξουμε μια ματιά σε μερικές αρμονικές συγχορδίες που δημιούργησα για το teaser Ήρωα του Άιβερν. Ήθελα συγχορδίες που ακούγονταν γαλήνιες και «δασένιες», αλλά όχι συνθετικές. Οι συνθετικές συγχορδίες ακούγονται πολύ καθαρές καμιά φορά, και ήθελα κάτι που θα εξυπηρετούσε την ίδια μουσική λειτουργία, αλλά με κάποιες ατέλειες και ασυνέχειες ώστε να ακούγεται σαν να προέρχεται από αληθινή πηγή. Ένας από τους συνθέτες μας έχει ένα angklung στο δωμάτιό του που κάθεται, δώρο από έναν φίλο από την Ινδονησία. Το angklung είναι ένα ξύλινο όργανο από κούφιες φλογέρες μπαμπού δεμένες σε ένα ξύλινο πλαίσιο, που μπορεί να παιχτεί κρατώντας το πλαίσιο με το ένα χέρι και κουνώντας ελαφρά τα μπαμπού με το άλλο.
Μου άρεσε ο ξύλινος ήχος του συγκεκριμένου οργάνου, και σκέφτηκα ότι ταίριαζε θεματικά στον χαρακτήρα, αλλά χωρίς τη σωστή τεχνική τεχνική για να το παίξουμε, ήταν δύσκολο να βγάλουμε τους ήχους που θέλαμε χωρίς να ακούμε ενοχλητικά παρατράγουδα από τα μπαμπού που δεν παίζαμε. Ανακάλυψα, όμως, ότι βάζοντας πολλές ηχογραφήσεις από ξεχωριστά μπαμπού μαζί, και επεκτείνοντας τον ήχο για μερικά επίπεδα, περνώντας τον ήχο από μια ειδική επεξεργασία, ένα πιο ομοιογενές εφέ πήρε τη θέση της ασυμμετρίας των αρχικών ηχογραφήσεων. Αυτό διατήρησε σε μεγάλο βαθμό τα στοιχεία που μου άρεσαν στον ήχο, μεταμορφώνοντάς το σε μια μουσική συγχορδία που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε.
Εδώ έχουμε τον ήχο του angklung μετά την επεξεργασία. Όπως και με το παράδειγμα του Έκκο, έχω ανεβάσει την ένταση του οργάνου σε σχέση με το πως ακούγεται στον κανονικό αρχείο:
Κι εδώ έχουμε τον ήχο του angklung απομονωμένο πριν την επεξεργασία:
Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να έχω πετύχει αυτό το εφέ με ευρέως διαθέσιμα ηχητικά δείγματα angklung. Όσο καλοηχογραφημένα και να είναι, θα ήταν υπερβολικά σωστά για να πετύχουμε το εφέ που ήθελα.
Όταν δουλεύουμε με ανακυκλωμένα αντικείμενα, το τελικό αποτέλεσμα είναι συχνά κάπου ανάμεσα στο αρχικό γενικό concept και στην προφανή προσέγγιση. Κάποιες φορές, το γενικό concept, όταν το βλέπουμε οργανωμένο, μπορεί να είναι λίγο υπερβολικό. Μπορεί να απουσιάζουν γνώριμα στοιχεία για κάποιον ακροατή, ή μπορεί απλά να μην είναι και τόσο ωραίος ο ήχος. Αλλά θα θέλαμε να πιστεύουμε ότι μας δίνει αποτελέσματα που είναι πιο σχετικά με το θέμα μας απ’ ότι αν αρχίζαμε με ένα συνηθισμένο σετ οργάνων και προσθέταμε ένα όργανο για να δώσει ένα «κατιτί» στο τέλος. Όταν συνειδητοποιούμε ότι το αρχικό μας concept είναι πολύ πειραματικό, συχνά βρίσκουμε ότι προσθέτοντας κάτι γνώριμο —όπως ένα ντραμ κιτ στον Έκκο— είναι πολύ σημαντικό στο να δώσουμε στα ειδικά μας όργανα μια ευκαιρία να προσθέσουν μια σπέσιαλ νότα σε ένα μουσικό κομμάτι.
***
Και μ’ αυτά, ελπίζουμε να απολαύσετε τις παρακάτω παρτιτούρες! Όπως εξήγησε ο Ed the Conqueror στην πρώτη φουρνιά από παρτιτούρες που κυκλοφορήσαμε, αυτά είναι τα μουσικά θέματα που χρησιμοποιήσαμε στις ηχογραφήσεις μας και μπορεί να περιέχουν σχόλια, λάθη, και ιδέες που τελικά κόπηκαν ή άλλαξαν.
Λούλου και Σάκο
Αυτό το κομμάτι είχε πολύ ενδιαφέρον κατά την ηχογράφηση. Ηχογραφήσαμε έγχορδα και πνευστά μαζί και μετά χάλκινα ξεχωριστά την ίδια μέρα. Κανονικά, το καλύτερο με αυτές τις «γυμνές» ηχογραφήσεις, όπως τις αποκαλούμε, είναι να έχουμε από πριν έτοιμο ένα χρονόμετρο το οποίο θα ακολουθούν οι μουσικοί παίζοντας. Αυτό εξασφαλίζει ότι όταν συνδυάσουμε τα κομμάτια που ηχογραφήθηκαν ξεχωριστά, όλοι οι ήχοι θα πατάνε μαζί.
Αγνοήσαμε εντελώς αυτή την πρακτική με τη Λούλου και τον Σάκο, και ηχογραφήσαμε τα έγχορδα και τα πνευστά μας χωρίς χρονόμετρο, για να δώσουμε στους μουσικούς την ευκαιρία να παίξουν λίγο με τον ρυθμό, με έναν τρόπο που θα ταίριαζε καλύτερα στη μουσική. Αυτό δούλεψε τόσο καλά στην πρώτη ηχογράφηση, που κάποιος μισο-αστεία πρότεινε να κάνουμε έτσι και τη δεύτερη. Η προσέγγιση μπορεί να ταιριάζει στους χαρακτήρες, αλλά ο κακομοίρης που θα ήταν υπεύθυνος για να συνδυάσει τις δύο ηχογραφήσεις θα περνούσε πολύ άσχημα. Θα ήταν το μουσικό ανάλογο του να ετοιμάσεις τα γραφικά για μια ξιφομαχία μεταξύ δύο ανθρώπων ξεχωριστά, χωρίς να δεις πού βρίσκεται σε κάθε στιγμή ο άλλος χαρακτήρας, και μετά να πας κατευθείαν να τα βάλεις μαζί, ελπίζοντας ότι κανείς δεν θα μαχαιρωθεί κατά λάθος. (Εντάξει, ίσως να μην ήταν και τόσο καλό παράδειγμα…)
Ευτυχώς πέρασε η γνώμη πιο σοβαρών ανθρώπων, και αφού δημιουργήσαμε ένα κομμάτι με τα κλικ ένα προς ένα για το χρονόμετρο στον λίγο χρόνο που είχαμε ανάμεσα στις δύο ηχογραφήσεις, είχαμε κάτι που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν οι παίκτες των χάλκινων για να ταιριάζουν πάνω στα πνευστά και τα έγχορδα.
-Scherzo
Λουξ των Στοιχείων
Η θεματική της μεταμόρφωσης είναι πολύ αγαπημένη από στους δημιουργικούς τύπους, και ήμουν πολύ χαρούμενος να παίξω με αυτή την ιδέα για μια αμφίεση του League. Εδώ, η κεντρική ιδέα ήταν να κινείται ελεύθερα ανάμεσα σε τρεις μορφές (φως, νερό, φωτιά), χρησιμοποιώντας γνώριμα θεματικά στοιχεία. Ηχογραφήσαμε τα έγχορδα και τη χορωδία ξεχωριστά στη Warner Brothers’ Eastwood Scoring Stage (ένα από τα αγαπημένα μου μέρη στον πλανήτη!). Τώρα που το σκέφτομαι, σε αυτό το κομμάτι μού δόθηκε πραγματικά η ευκαιρία να αξιοποιήσω το πιο συναισθηματικό κομμάτι μου ως συνθέτης, και πραγματικά πήγα ολοκληρωτικά προς αυτή την κατεύθυνση.
Το κομμάτι της χορωδίας αποτελείται από δώδεκα φωνές, έξι άλτο και έξι σοπράνο. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς πόσο μεγάλος ήχος βγήκε από τόσες λίγες φανταστικές φωνές.
Ήταν εξίσου ενδιαφέρον να δουλεύω με τη σύνθεση πίσω από όλα τα ορχηστρικά κομμάτια. Αν αφαιρέσουμε τα έγχορδα, τα χάλκινα και τη χορωδία, υπάρχουν πολλές μουσικές επιρροές των 80’s μέσα. Ευελπιστώ πώς μια μέρα θα μπορέσω να σας δείξω μερικά από αυτά!
-Ed the Conqueror
Θρυλική Μονομαχία: Υασούο VS Ρίβεν
Θρυλική Μονομαχία: Υασούο VS Ρίβεν
Αφού μίλησα με την ομάδα και είδα κάποια αρχικά splash art, εμπνεύστηκα να κάνω αυτό το κομμάτι για τη Θρυλική Μονομαχία να εξυπηρετεί δύο απώτερους στόχους: 1) Να αντικατοπτρίζει εκεί τη στιγμή «της γαλήνης πριν την καταιγίδα» καθώς οι δύο αυτοί επικίνδυνοι πολεμιστές αντικρίζουν ο ένας τον άλλο και 2) να υπάρχει ένα μοτίβο που εξελίσσεται μέσα στο κομμάτι, αλλά παίζεται σε διαφορετικά όργανα για κάθε Ήρωα.
Ο Υασούο, σαν αναφορά στην οθόνη σύνδεσής του, αντιπροσωπεύεται από το Σακουχάτσι. Μέσα από λίγο πειραματισμό με τη μουσική ομάδα, βρήκαμε πως παραμορφώνοντας το τέλος των φράσεων του, τις έκανε να ακούγονται σκοτεινές και μυστήριες, πράγμα που ταίριαζε γάντι στον Υασούο Δαίμονα του Χάους. Όσο για την Ρίβεν Άγγελο της Τάξης, αντιπροσωπεύεται από τη ζεστασιά και τη δυναμικότητα ενός ακουστικού τσέλο που αρχίζει να παίζει επιφυλακτικά, αλλά αφήνεται όλο και περισσότερο ελεύθερο όσο περνάει η ώρα.
Το σύντομο μοτίβο που ακούτε στην αρχή του κομματιού (G, A, *απότομο κατέβασμα* D), παίζεται και στα δύο όργανα στην αρχή του κομματιού, αλλά οι νότες που ακολουθούν αυτό το τμήμα (και ο τρόπος που γίνονται οι αρμονίες σε κάθε τμήμα) διαφέρουν αρκετά. Καθώς προχωρά το κομμάτι όμως, αλλάζουν θέσεις και φράσεις μέχρι το τέλος, όπου οι γραμμές τους ενώνονται και πάλι.
Αυτή η μουσική βασίζεται πολύ στις φανταστικές ερμηνείες κάθε σολίστα, οπότε θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Ρέιτσελ (Σακουχάτσι) και τη Τζένις (Τσέλο)!
-Talondor
Pentakill II: Mortal Reminder
Αυτό το κομμάτι ήταν ήδη σε πολύ προχωρημένο στάδιο όταν μπήκα για να κάνω τις ορχηστρικές συνθέσεις. Η πρόκληση με το να προσθέσεις ορχήστρα σε μέταλ μουσική, όπως ανακάλυψα σύντομα, είναι το να βρεις μια ισορροπία ανάμεσα στο να βάλεις την ορχήστρα να κάνει υπερβολικά πολλά, πράγμα που μπορεί να καλύψει τις κιθάρες και να σφετεριστεί τη θέση τους, ή να κάνει πολύ λίγα και να ακούγεται αδύναμη. Αυτή η πρόκληση αφορά τόσο τη σύνθεση όσο και την παραγωγή. Κάποιες απ’ τις αρχικές μου εκδοχές έτειναν προς την κατεύθυνση της «υπερβολικής ορχήστρας», βάζοντας στην ουσία την ορχήστρα να παίζει καθ’ όλη τη διάρκεια του κομματιού και κάνοντας μερικές φανφάρες με επιπλέον αρμονίες. Ήταν ενδιαφέρον, αλλά δεν ακουγόταν όσο ωμό όσο η εκδοχή χωρίς της ορχήστρα. Βάζοντας την ορχήστρα μόνο στις μεγαλύτερες στιγμές και έντονα σημεία, νομίζω καταφέραμε να τη χρησιμοποιήσουμε πολύ πιο αποτελεσματικά απ’ το να τη βάζαμε απλά και μόνο επειδή την είχαμε.
Αν και η μουσική περιλαμβάνει έγχορδα, χάλκινα, και χορωδία, είχαμε χρόνο να ηχογραφήσουμε ζωντανά μόνο τα έγχορδα για αυτό το κομμάτι. Ήρθε καπάκι στις ηχογραφήσεις για τη Λεπίδα του Έκπτωτου Βασιλιά, και εκείνο το τεράστιο κομμάτι κατέλαβε όλο το χρόνο που είχαμε για τα χάλκινα και τη χορωδία.
-Scherzo