/dev: Σφυρηλατώντας Μελωδίες
Νέες παρτιτούρες, σιγοτραγούδισμα και βίντεο από τα παρασκήνια για τη δημιουργία της μουσικής του Ορν
Είμαι ο Talondor, μουσικοσυνθέτης στο League of Legends και αρχι-Dungeon Master της Ομάδας Μουσικής της Riot! Σήμερα θα θέλαμε να σας μιλήσουμε για κάτι που έχει μεγάλη σημασία για εμάς από μουσικής άποψης και υπάρχει σε μεγάλο μέρος της μουσικής του LoL… κι αυτό είναι οι λυρικές μελωδίες.
Οι μελωδίες που μπορεί κάποιος να τραγουδήσει εύκολα δεν ταιριάζουν σε όλους τους ήρωες, τις αμφιέσεις και τις εκδηλώσεις –ορισμένες φορές, είναι καλύτερο να επικεντρωθείς σε κάτι που να έχει δυνατό ρυθμό, επιθετικότητα ή πλούσια αρμονία. Για παράδειγμα, αν κάποιος θέλει να προκαλέσει συναισθήματα φόβου ή ανησυχίας, τότε ίσως η καλύτερη επιλογή είναι να βασιστεί σε μουσικές ιδέες που δημιουργούν ανοίκεια αίσθηση στους περισσότερους. Ωστόσο, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, μια εύκολα αναγνωρίσιμη μελωδία που μπορεί κάποιος να τραγουδήσει εύκολα είναι η καλύτερη επιλογή για τον συμβολισμό ενός προσώπου ή πράγματος, ιδιαίτερα αν ο στόχος είναι να το καταστήσει πιο οικείο ή ανθρώπινο. Είναι κάπως περίεργο, αλλά αν μπορείτε να φανταστείτε έναν ήρωα να τραγουδάει τον μουσικό του ρυθμό και μπορείτε να τον τραγουδήσετε κι εσείς μαζί, τότε κατά κάποιον τρόπο μπορείτε να συνδεθείτε με αυτόν τον ήρωα.
Σήμερα θα θέλαμε να επισημάνουμε τα τέσσερα κομμάτια που κατά τη γνώμη μας είναι τα πιο λυρικά από άποψη μελωδίας, αλλά ταυτόχρονα και τα πιο ιδιαίτερα που έχουμε γράψει για το LoL: οι μουσικές συνθέσεις για τον Τάρικ, την Τάλια, τον Ορν και την Ιρέλια. Προτού περάσουμε στις παρτιτούρες (και σε ένα ιδιαίτερο βίντεο από τα παρασκήνια!), ας μιλήσουμε λίγο για ό,τι λαμβάνουμε υπόψη, όταν συνθέτουμε λυρικές μελωδίες.
Η ΔΟΜΗ ΜΙΑΣ ΜΕΛΩΔΙΑΣ
Αν έχετε ακούσει τις μουσικές συνθέσεις για τον Τάρικ, την Τάλια, τον Ορν ή την Ιρέλια, ενδεχομένως να μπορείτε να τραγουδήσετε (ή να σιγομουρμουρίσετε!) τον σκοπό τώρα επί τόπου. Ωστόσο, παρότι μπορεί κάποιος να τραγουδήσει όλα αυτά τα τραγούδια, καθένα τους ηχεί αρκετά διαφορετικά από τα άλλα. Γιατί, όμως;
Αυτό εν μέρει οφείλεται στο γεγονός ότι η προσωπικότητα κάθε ήρωα διαφέρει σημαντικά και οι περιοχές της Γης των Ρούνων στις οποίες ζουν είναι όλες τους διαφορετικές. Ο τρόπος που ηχεί το Μπιλτζγουότερ δημιουργεί συγκεκριμένες μουσικές προσδοκίες για τη μελωδία ενός ήρωα, ενώ ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τους ήρωες από το Φρέλιορντ, τα Νησιά της Σκιάς και λοιπά. Όμως, ο βαθμός στον οποίο επιβάλλονται αυτές οι τοπικές τάσεις διαφέρει, καθώς ενδέχεται να μην αποτελεί προτεραιότητα όσον αφορά στο τι θέλουμε να εκφράσουμε με τη μουσική.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να είναι φρόνιμο να χρησιμοποιήσουμε τους χρωματισμούς συγκεκριμένων μουσικών οργάνων που δίνουν την αίσθηση ότι ταιριάζουν σε έναν συγκεκριμένο τόπο της Γης των Ρούνων, αλλά, αν το κάνουμε αυτό, η μελωδία μπορεί να προκαλεί συναισθήματα που είναι ακριβώς αντίθετα από τα συναισθήματα τα οποία έχετε συσχετίσει με τη συγκεκριμένη περιοχή. Για παράδειγμα, η μουσική του Κέιν σε ορισμένα σημεία έχει χρωματισμούς οργάνων που θυμίζουν Ιονία, αλλά το μήνυμα που θέλουν να περάσουν παρουσιάζεται με σκοτεινό, απειλητικό τρόπο, ώστε, ενώ αντιπροσωπεύουν ωραία τον Κέιν, αντιτίθενται πλήρως στα ιδεώδη της Ιονίας, όπως η αρμονία και η ισορροπία.
Ένας άλλος λόγος που αυτές οι λυρικές μελωδίες μπορεί να ηχούν αρκετά διαφορετικά είναι επειδή κάθε κομμάτι έχει διαφορετικό συνθέτη από την Ομάδα Μουσικής. Αυτό επηρεάζει τη μελωδία, επειδή οι προσωπικές καλλιτεχνικές τάσεις μας χρωματίζουν ό,τι γράφουμε. Για παράδειγμα, το γεγονός ότι ο ShreddyMercury (κατάλληλο όνομα) σκίζει στην κιθάρα, ενώ ο Chemicalseb είναι πολύ καλύτερος στο πιάνο, διαφοροποιεί σαφέστατα τη μουσική διαίσθηση του καθενός και επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν τη μελωδία. Για να διασφαλίσουμε ότι γράφουμε την καλύτερη μουσική για έναν ήρωα (ή για μια αμφίεση ή εκδήλωση), μοιραζόμαστε όλοι μας ιδέες και εκφράζουμε τη γνώμη μας καθώς γράφεται το κομμάτι. Αυτό δεν είναι εξαιρετικά σημαντικό μόνο για τη συγκέντρωση νέων ιδεών, αλλά μας βοηθά να καταλάβουμε τι ταιριάζει, τι δεν ταιριάζει και τι εντύπωση αφήνει σε διαφορετικούς ανθρώπους.
ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΣΜΙΛΕΥΤΗ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ
Παρότι όλοι μας τείνουμε να γράφουμε μουσική με κάποιο όργανο (όπως κιθάρα ή πιάνο), υπάρχει και ένας άλλος τρόπος που είναι ο πιο απλός και ταυτόχρονα ο πιο αποτελεσματικός: η φωνή μας. Είναι το όργανο που έχουμε και μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε όλοι μας (μπορεί να το έχετε κάνει ήδη, καθώς διαβάζετε αυτό το άρθρο!). Αν γράφεις με τη φωνή σου, μπορείς να σιγουρευτείς ότι τη μελωδία μπορεί να την τραγουδήσει ο τραγουδιστής, αλλά και ότι μπορούν να την τραγουδήσουν κι αυτοί που θα την ακούσουν. Έτσι, είναι πιο πιθανό να θυμάστε το τραγούδι.
Ωστόσο, δεν χρειάζεται να τραγουδά κανείς φωναχτά, για να γράψει μια λυρική μελωδία. Καμιά φορά, το μόνο που χρειάζεται είναι να τη σιγομουρμουρίσεις. Στην περίπτωση του Ορν, το μουρμουρητό ήταν η σπίθα που έβαλε φωτιά στον Σμιλευτή των Βουνών και, στο βίντεο παρακάτω, μπορείτε να δείτε πώς σφυρηλατούμε ένα τραγούδι που να ταιριάζει στον ημίθεο του Φρέλιορντ!
Ελπίζουμε να απολαύσετε τη μουσική του Ορν και τις άλλες παρτιτούρες παρακάτω. Σας ενημερώνουμε από τώρα ότι μπορεί να περιέχουν συντομογραφίες, λάθη ή ιδέες που τελικά κόπηκαν ή άλλαξαν, επειδή είναι οι πρόχειρες παρτιτούρες που χρησιμοποιήθηκαν στην ηχογράφηση. Επίσης, αν θέλετε να βρείτε περισσότερες παρτιτούρες, δείτε την προηγούμενη δημοσίευση, καθώς και την πρώτη δημοσίευση. Απολαύστε τις!
Ο Δρόμος για την Εστία της Φωτιάς
Ο Δρόμος για την Εστία της Φωτιάς
Μέρος της γοητείας του Ορν οφείλεται στο γεγονός ότι σιγοτραγουδά μέρος του σκοπού όταν σφυρηλατεί. Πάνω σ’ αυτό, σκεφτήκαμε ότι θα ήταν ωραίο να το βασίζαμε σε ένα πραγματικό τραγούδι. Έτσι γεννήθηκε το παραδοσιακό άσμα του Αρχαίου Φρέλιορντ, «Ο Δρόμος για την Εστία της Φωτιάς». Όλα ξεκίνησαν με μια σύντομη (ακυκλοφόρητη) ιστορία για ένα μικρό κορίτσι που προσπαθεί να βρει τον Ορν, η οποία αποτέλεσε την κύρια έμπνευση των στίχων. Οι στίχοι δεν λένε μόνο μια ιστορία για διάφορους τόπους του Φρέλιορντ, αλλά δίνουν οδηγίες για το πώς μπορεί κάποιος να βρει τον χαμένο Σμιλευτή των Βουνών. Έτσι, όταν ο Ορν σιγοτραγουδά στο παιχνίδι την ώρα που σφυρηλατεί, ο σκοπός αποτελείται από κομμάτια της μελωδίας ενός παραδοσιακού άσματος του Αρχαίου Φρέλιορντ για το πώς να τον βρει κανείς στην Εστία της Φωτιάς του.
—Talondor
Ο Σμιλευτής των Βουνών
Όπως αναφέρθηκε στο βίντεο «Η μουσική του Ορν» παραπάνω, ένας από τους λόγους που μεταφράσαμε τους στίχους του τραγουδιού «Ο Δρόμος για την Εστία της Φωτιάς» στα αρχαία Φρελιορντιανά ήταν για να το κάνουμε προσβάσιμο σε όλες τις περιοχές. Ωστόσο, διαπιστώσαμε ταυτόχρονα ότι το ίδιο το τραγούδι δεν είχε την ίδια ένταση με το splash art του Ορν, ακόμη κι αν ταιριάζει με την «τρυφερότητα» που έχει μέσα του ο Ορν. Έτσι, πήραμε τη μελωδία του παραδοσιακού άσματος και την χρησιμοποιήσαμε ως βάση για ένα νέο τραγούδι που ταίριαζε περισσότερο στη βαρύτητα και την ένταση του splash art του Ορν. Στην τελική, ελπίζαμε ότι οι παίκτες θα αναγνώριζαν ότι υπάρχει συνοχή σε όλα τα μουσικά κομμάτια του Ορν, από το κομμάτι της οθόνης εισόδου με το αμόνι, έως το παραδοσιακό τραγούδι του Αρχαίου Φρέλιορντ και το σιγοτραγούδισμα του Ορν μέσα στο παιχνίδι, την ώρα που σφυρηλατεί κάποιο από τα κομψοτεχνήματά του.
—Talondor
Ιρέλια
Ιρέλια, η Χορεύτρια των Λεπίδων
Μιας και παίζω την Ιρέλια ως βασική εδώ και αρκετά χρόνια, ενθουσιάστηκα όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να δουλέψω τη μουσική της στο πλαίσιο του επανασχεδιασμού της. Βλέποντας το concept art για τις κινήσεις της Ιρέλια, μπορούσα να καταλάβω ότι η ιδέα της «χορεύτριας των λεπίδων» θα έπαιζε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ενημέρωση γραφικών και τρόπου παιχνιδιού της. Η κομψότητα και η ρευστότητα θα έπρεπε να παίξουν μεγαλύτερο ρόλο στη μουσική της σε σχέση με ό,τι θα έγραφα για την παλιότερη έκδοση της ηρωίδας. Χρειαζόμουν όργανα που να μπορούν να το εκφράσουν αυτό, αλλά και να μπορούν να αποδώσουν ευκινησία και επιθετικότητα, γι’ αυτό και κατέληξα σε ένα κουαρτέτο εγχόρδων. Δεν θα ήταν παράλογο να σκεφτεί κανείς ότι ένα κουαρτέτο εγχόρδων βγάζει σχετικά ήπιο ήχο, αλλά στα πιο ακραία δυναμικά φάσματα μπορεί να αποδώσει μερικούς από τους πιο άγριους ήχους που έχω ακούσει ποτέ από οποιοδήποτε σύνολο ακουστικών οργάνων.
Συνέχισα το γράψιμο και οργάνωσα τα μέρη σε ένα διπλό κουαρτέτο που θα ηχογραφούσα σε δύο περάσματα, ένα με λυρικές μελωδίες και το άλλο με δυνατές ρυθμικές γραμμές στη 16η. Η κύρια μελωδία είναι πολύ συμμετρική, καθώς ανεβαίνει στις πρώτες τέσσερις μπάρες, ενώ κατεβαίνει αντίστοιχα με την ίδια ρυθμική μελωδία στις επόμενες τέσσερις μπάρες. Μια κύρια μελωδία με πολύ ισορροπημένη, «ελεγχόμενη» αίσθηση μου φαινόταν κατάλληλη για την Ιρέλια και την Ιονία και, επιπλέον, μου έδινε μεγάλο περιθώριο να πειραματιστώ με τους περιβάλλοντες ρυθμικούς ήχους.
Τα ρυθμικά περάσματα του άλλου κουαρτέτου αφήνουν μια αίσθηση συνεχούς κίνησης, κάτι που διευκολύνεται δίνοντας στο κάθε έγχορδο γρήγορες γραμμές που παίζονται κλιμακωτά και αλληλοσυμπλέκονται, για να δώσουν μια αίσθηση σταθερής ώθησης, χωρίς να είναι δύσκολο να παιχτούν. Θεώρησα ότι αυτός ο συνδυασμός μελωδιών με ροή και μηχανικών ρυθμών, ιδιαίτερα σε δυνατές στιγμές, ταίριαζε για την αναπαράσταση της Ιρέλια ως «Χορεύτριας των Λεπίδων», μιας ηρωίδας που οι κινήσεις της είναι ρευστές, όμορφες και, προπάντων, θανατηφόρες.
—Scherzo
Τάλια
Η Τάλια, το Σπουργίτι της Σουρίμα
Οι αρχικές μουσικές ιδέες για το μουσικό θέμα της Τάλια περιστρέφονταν γύρω από τη δημιουργία υφών που θα αντιπροσώπευαν την αίσθηση της γαλήνης που θα μπορούσε να νιώθει η Τάλια, καθώς περιπλανιέται στο αχανές τοπίο της Σουρίμα. Σε αυτές περιλαμβάνονταν κρουστικοί ρυθμοί από τύμπανα χειρός, πέτρες και γαλήνιες σειρές ακόρντων. Ενώ αυτές οι υφές αντιπροσώπευαν καλά το τοπίο, κατάλαβα γρήγορα ότι μια γυναικεία φωνή θα μπορούσε να αποδώσει καλύτερα την προσωπικότητά της, τα κίνητρά της και το ταξίδι που κάνει.
Ξεκινήσαμε με ένα σύντομο προσχέδιο της πρώτης στροφής από μια βιβλιοθήκη φωνητικών δειγμάτων, αλλά ξέραμε ότι θα έπρεπε να ηχογραφήσουμε και ένα δοκιμαστικό πέρασμα με την τραγουδίστρια. Αυτό μας βοηθάει να καταλάβουμε αν η κατεύθυνση που επιλέγουμε για τα φωνητικά λειτουργεί για ολόκληρο το κομμάτι, να δούμε ποιο φάσμα είναι κατάλληλο για τον εκάστοτε τραγουδιστή και να βρούμε τον τόνο που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε για το υπόλοιπο τραγούδι.
Αφού κάναμε το μιξάρισμα της αρχικής δοκιμαστικής ηχογράφησης, ολοκληρώσαμε την υπόλοιπη σύνθεση κόβοντας την αρχική ηχογράφηση και προσαρμόζοντας τη σειρά και την τονικότητά της, για να δημιουργήσουμε τις υπόλοιπες μελωδίες. Αυτό ήταν εξαιρετικά χρήσιμο, γιατί μας έδινε μια πολύ πιο ακριβή εικόνα του πώς θα ακουγόταν ολόκληρο το κομμάτι από άποψη τονικότητας, αντί να αναγκαζόμαστε να ανατρέχουμε εναλλάξ στη φωνή της τραγουδίστριας και στη βιβλιοθήκη δειγμάτων. Αυτή η τεχνική θα μπορούσε να είναι δύσκολο να λειτουργήσει καλά, αλλά τα καταφέραμε χάρη στην απουσία στίχων. Στο τέλος, κάναμε μια τελική ηχογράφηση για τα νέα μέρη, τα οποία μπορέσαμε να «κολλήσουμε» εύκολα αφότου είχαμε ήδη μιξάρει τη φωνή κατά τη φάση της σύνθεσης.
—Chemicalseb
Τάρικ
Οι ομάδες Παραγωγής και Ηρώων εργάζονταν για να προσδώσουν στον επανασχεδιασμό του Τάρικ μια έντονη αίσθηση υπερήρωα. Κάποια στιγμή πρότειναν μια μουσική κατεύθυνση που θα αναβίωνε μεγάλες αναμνήσεις της παιδικής μας ηλικίας από μουσικά θέματα ταινιών δράσης της δεκαετίας του ’80 και του ’90. Αυτά τα παίζω στα δάχτυλα και γι’ αυτό, όταν δόθηκε το πράσινο φως για τη ζωντανή ηχογράφηση αυτού του κομματιού, ξεκίνησα το γράψιμο γεμάτος ενθουσιασμό.
Έγραψα τη μουσική του Τάρικ για ένα ζωντανό σύνολο που σχεδίασα, το οποίο ήταν περίπου βασισμένο σε παραδοσιακή συμφωνική ορχήστρα. Υπάρχει διαφορά στο πώς γράφεις για δείγμα και πώς γράφεις για ζωντανό σύνολο, ιδιαίτερα όσον αφορά στα χάλκινα. Για παράδειγμα, ο ήχος των close-voiced τριάδων στα τρομπόνια ακριβώς κάτω από το μεσαίο C είναι μια από τις πιο όμορφες υφές ενός ζωντανού συνόλου χάλκινων που απλώς δεν αποδίδεται σωστά σε δείγματα. Όταν χρησιμοποιούνται συγχορδίες voicing, αποδίδεται ένας πολύ ευχάριστος, αρμονικός πλούσιος ήχος κατά το άνοιγμα στο πιο πάνω φάσμα με τρομπέτες που ακούγονται πολύ επιθετικές με δείγματα.
Το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής του LoL βασίζεται σε κάποιας μορφής συνδυασμό ορχηστρικού συνόλου, αλλά επειδή προσπαθούμε να έχουμε πρωτοτυπία και φρεσκάδα στις μουσικές επιλογές μας, σπάνια έχουμε την ευκαιρία να γράψουμε μουσική για πλήρη παραδοσιακή ορχήστρα (που είναι πραγματικά το κάτι άλλο).
Κατά τη γνώμη μου, το γράψιμο ηρωικών μουσικών θεμάτων είναι πάντα πρόκληση: Πώς μπορείς να ισορροπήσεις την επιθυμία του να προσφέρεις κάτι καινούριο μέσα σ’ όλα τα αρχέτυπα του είδους; Πώς μπορείς να ισορροπήσεις έναν ανεβαστικό ήχο με δυνατούς ρυθμούς; Για τον Τάρικ, η μελωδία ήταν η πρώτη μου προτεραιότητα. Με το θέμα του, προσπάθησα να αποδώσω τη δύναμή του, την ύβρη του και… μια κάποια ωριμότητα που απέκτησε αφού ανέβηκε το Όρος Τάργκον. Από την άλλη, η ενότητα Β του κομματιού είναι πιο χαλαρή, ίσως γλυκιά θα έλεγα. Αυτή η εστίαση στη μελωδία συνεχίστηκε και στο μεσαίο τμήμα, όπου εξασφάλισα ότι κάθε γραμμή θα είχε και την κατάλληλη καμπή. Έτσι ολοκληρώθηκε η μουσική απεικόνιση του Τάρικ, μια πιο ώριμη έκφραση δύναμης και πνευματικότητας, χωρίς να χάνεται η γοητεία του χαρακτήρα που τον έκανε δημοφιλή.
—Ed the Conqueror
