EVET! Bir sonraki yamada gelecek ölüm özeti güncellemesinin bir parçası olarak, oyun içindeki hasar takibi sistemini yeniden kodluyor ve programlıyoruz. En büyük önceliklerimizden biri de gösterilen bilginin %100 doğru ve güvenilir olmasını sağlamak. 

Bir diğer ana hedefimizse oyuncuların kafalarında oluşan bazı sorulara olabildiğince hızlı ve net bir şekilde cevap verebilmek. Bu sorulara şöyle örnekler verebiliriz:

“Ne tür bir hasar beni katletti?”

“En çok hangi şampiyonlardan korkmalıyım?”

“En çok dikkat etmem gereken yetenek hangisi?”

Runeterra tarihi kesinlikle birkaç farklı çağa ayrılabilir. Şu anda içinde bulunduğumuz çağı kabaca tanımlarsak “Rün Savaşlarından beri olan her şey” olarak nitelendirebiliriz ve aslında bu da neredeyse bin yıldan oluşuyor. Bu kadar uzun bir süredir yaşayan şampiyonların sayısı bir elin parmaklarını geçmez. Ayrıca Noxus, Demacia ve Bilgewater gibi uluslar bu savaşlardan önce yoktu.

Akıllara gelen bir diğer soru da şu: “Bütün şampiyonlar dünyada her zaman faal mıydı?” Bu sorunun cevabı çok büyük ihtimalle hayır. Bazı şampiyonların ne kadar yaşlı olduğunu ve bazılarının daha yeni yeni uyandığını biliyoruz.

Fakat benim aklıma takılan asıl soru şu: “Eğer fani şampiyonlar doğduysa, bu bir gün ölecekleri anlamına mı geliyor?”

Ve işte bunun cevabını zamanla göreceğiz, sevgili dostlarım.

“Avuuuuuuuuu! Yardım edin! Neredeyim ben? Burası çok soğuk. Ben sıcağa alışığım.”

“Bu sesler de ne? Çok… Çok fazlalar! Bir sürü tıkırdama ve cırıltı. Kemiklerimi titreten o tıkırtılar da neyin nesi?”

“Sen de kimsin? Şu ana kadar burada bir tek ben varım sanıyordum.”

“Ben de öyle.”

“Gözlerim sulanıyor. Karanlığa alışığım ama şimdi etrafımda bir sürü şekil ve renk var.”

“Ben hiçbir şey göremiyorum. Gözlerimde yapışkan bir tabaka var.” 

“Kıpırdama. Onları yalayıp temizleyeceğim.”

“Ah, gıdıklanıyorum! Ha ha ha ha, aman aman. Demek böyle görünüyorsun. Çok tüylüsün.” 

“Sen de öylesin ki. Bu zamana kadar tanışmamamız çok garip. Sanki seni yıllardır tanıyormuşum gibi hissediyorum.”

“Hâlâ üşüyor musun?”

“Hem de çok.”

“Yaklaş bana. Sana sarılıp seni sıcak tutayım. Kulağının dibinde de o tıkırtı sesini çıkarayım ki korkma.”

“Ya-Yaklaşamıyorum. Patimi kaldırmaya çalıştığımda çok ağır hissettiriyor.”

“Ne kadar da garip. Patim bir anda, uçup gidecekmiş gibi oldu. Bir daha denesene.”

“Vay canına! Galiba… Galiba biz birbirimize bağlıyız. Galiba senin patin, benim patim. Galiba biz bir bütünüz. Sanırım canavar gibi bir şeyiz!”

“Görünüşe göre öyle! Çok tuhaf! Belki bu bir lanet değildir. Belki de şanslıyızdır. Bu hayatta asla yalnız olmayacağız. Asla birlikte yüzleşmeyeceğimiz bir korku olmayacak ve ümitsizliğe kapıldığımızda birbirimizin kulağına cesaretlendirici kelimeler fısıldayabileceğiz. Diğerlerinin yalnız yürüyeceği yolları, biz her zaman birlikte yürüyeceğiz. Bu yüzden kafanı benimkine yasla ve bu gece seninle aynı rüyayı paylaşalım. Ben seninkini, sen de benimkini.”

Yemeğin hazırlanma süresi yaklaşık olarak 20-25 dakikadır. Yeni doğmuş bir alacakurdun ne kadar süre içinde uyuyacağına bağlı olarak… Şaka şaka. Sevimli yavrulara böyle bir şey yapmayız. Öncelikle birkaç yıl olgunlaşmalarını beklemeniz gerek. Avladığınız yetişkin alacakurdu güzelce dilimleyin. Közler parıldamaya ve duman tütmeye başlayana kadar bekleyin. Daha sonra etleri ızgaraya yerleştirin. Pişirme süresi: 35 dakika. Son olarak ağız tadınıza göre tuz ve karabiber ekleyin. İşte yemeğiniz hazır!

Alacakurt ızgara ormanın en beğenilen lezzetidir. Ne de olsa bir kellenin nesi var, iki kellenin sesi var.