Suikastçılar yüksek risk ve yüksek ödül dengelerine sahip bir sınıf ve kartopu etkileri açısından LoL’ün zirvelerinde yer alıyorlar. Böylesine çekici olmalarının sebebi de muhtemelen bu. Harika bireysel performanslarla oyunu “taşıma” şansınız bulunuyor ve bu da birçok oyuncunun istediği bir şey.

LoL’de ve özellikle de suikastçılar için, kartopu etkisinin zaman zaman ortaya çıkan ama normal oynanışı da tamamen ortadan kaldırmayan bir unsur olmasını istiyoruz. Örneğin, bir suikastçı öne geçtikçe on karşı kullanılabilecek seçeneklerin de giderek azalması doğal; fakat suikastçı 5-0’lık bir skor yakaladığında bile senin ve takım arkadaşlarının ona karşı yapabileceği bir şeyler olmalı. Koordine saldırılar, kitle kontrolü ve sihirdar büyüleri gibi şeyler geriye düştüğünüzde bile iyi sonuç verebiliyor. Öte yandan 20-0’lık skor yakalamış bir suikastçının girdiği savaşları pek zorlanmadan kazanmasının makul olduğunu düşünüyoruz. Sonuçta onu alt etmek için elinize 20 fırsat geçmiş ve suikastçı bunların her birinden galip çıkmayı başarmış.

Kısacası, suikastçılar için yeterli ölçüde karşı oyun imkânı bulunduğu sürece sınıfın LoL’de sağlıklı bir yere sahip olacağını düşünüyoruz. (Taric’in susturma etkisinin kaldırılması gibi değişiklikler önemsiz görülebilir; ancak bu tür ayarlamalar çoğu durumda bir hayatta kalma fırsatı sunmak için yeterli.)

Bir şampiyonu emekliye ayırmayı daha önce hiç düşünmedik ve muhtemelen gelecekte de asla düşünmeyeceğiz. Bunun yerine eski ve sorunlu şampiyonlarımızı küçük ayarlamalar veya büyük Görsel ve Oynanış Yenilemeleri ile güncellemeyi tercih ediyoruz. Şampiyonları oyundan kaldırmamız, oyuncuların zaman ayırdıkları şeylerin bir anda kaybolabileceğini düşünmeleriyle sonuçlanırdı. Oyuncuların kafalarında bu tür soru işaretleri oluşmasını istemiyoruz.

Renkleri şampiyonlara yeni bir hava katmak ve size de farklı renk kombinasyonlarıyla kendinizi daha iyi ifade etme şansı sunmak için kullandığımız bir araç olarak görüyoruz. Renkler, genellikle modelin kaplamalarına getirilen değişikliklerle sınırlı oluyor ve çoğu zaman görsel efektleri etkilemiyor. Zaten KOD ADI gibi bazı kostüm serilerinin renklere sahip olamama sebebi de bu. KOD ADI: Leona’dan örnek vermek gerekirse, sarı renk kalkanı ve kılıcının ötesine uzanıyor ve ayrıca normal saldırılarının ve yeteneklerinin bir parçası. Dolayısıyla parçacık efektlerini elden geçirmeden sadece modelinin kaplama renklerini değiştirmek garip bir görüntünün ortaya çıkmasıyla sonuçlanırdı. Gelecekte böyle bir çalışmaya girişmemiz mümkün olsa da şimdilik bunun sözünü veremiyoruz.

Şu anda Efsanevi ve Ebediler hariç bütün yeni kostümler için renkler hazırlamaya çalışıyoruz. Bu kostüm türlerindeyse sunmak istediğimiz deneyimin özünü iyi şekilde yakalayabilmeye odaklanıyoruz. Renkler, getirdikleri yeni seçeneklerle kostümlere değer katsa da Ebedi ve Efsanevi kostümlerde temel deneyim bizim için çok daha önemli.

Yeri gelmişken, biraz da eski kostümlerin durumundan bahsedelim. Renkler konusunda ilk olarak geçmişte çıkan kostümlere odaklanmıştık. Ancak 2018 yılında gerçekleştirdiğimiz bazı testlerin ardından, eski kostümlere gelen renklerin yeni kostümlere gelenler kadar yankı bulmadığını fark ettik. Aradaki fark 1’e 10 civarındaydı. Tabii benzer temalara sahip kostümler çıkarmamız halinde eski kostümlere renkler getirmek için fırsat kollamayı sürdüreceğiz (tıpkı son dönemde Ejderha Terbiyecisi serisi için yaptığımız gibi). Bunların haricindeyse eski kostüm serileri için çıkardığımız renk sayısını muhtemelen en aza indireceğiz. Kısa süre önce renkleri şampiyon güncellemeleriyle birlikte çıkarmayı test ettik (Meka Aatrox ve Kelle Avcısı Akali) ve şu anda buradan gelecek sonuçları bekliyoruz.

Aurelion Sol’ün pulları piyano tuşlarını andırıyor; her biri kendine has ve çarpıcı derecede tatlı bir tona sahip. Parmaklarınızı kuyruğu boyunca sürüklediğinizde aklınızdan asla çıkmayacak, hüzünlü bir melodi ortaya çıkıyor. Derisi, tıpkı ayna gibi pürüzsüz bir hisse sahip. Tabii içinde yatan sonsuzluğu da hemen fark ediyorsunuz. Ardından bir anda ipeksi bir yumuşaklık hissediyorsunuz; sanki okuldan önce küçük kardeşinizin saçlarını örüyormuşçasına. Sonraysa tıpkı buz gibi soğuyor ama yine de ellerinizi üstünden çekemiyorsunuz. Hissettiğiniz şey asla dinmeyen, katlanılmaz bir sıcaklığa dönüşene dek bu acıya dayanıyorsunuz. Parmaklarınızın ucunda kadim ve tarifsiz bir şey hissediyorsunuz; sanki toprağın derinliklerinden çıkarılmış kemikler gibi. Mercan kadar pürüzlü ve erimiş metali andırıyor. Aynı anda hem sağlam hem yumuşak. Sanki dilinizi parmaklarınızın arasına aldığınızda yaşadığınız o kayganlık gibi. Ona dokunmak parmaklarınızda yıldız ışığı kalıntıları bırakıyor; cips yedikten sonra ellerinizi saran o turuncu tozun üstünüzde bıraktığı suçluluk duygusunu hatırlıyorsunuz.

Bu arada çenesinin altını kaşımayı ihmal etmeyin. Sol ayağını yere vurup kontrolsüzce oynamasını sağlıyor ve onu tam bir şapşiğe çeviriyor. O, Yıldızların Hâkimi de olsa hayatta çenesinin kaşınması kadar hoşlandığı hiçbir şey yok.

Onu sevin!