Nie mamy nic przeciwko temu układowi, dopóki mieści się w ramach normalnego wyważenia bohaterów. W praktyce oznacza to, że jeśli coś przekroczy nasze granice przepakowania w grze profesjonalnej (co przekłada się na bardzo wysokie wskaźniki wybierania i banowania), wówczas musimy to jakoś osłabić. To samo miałoby miejsce w przypadku przekroczenia limitów w jakiejkolwiek innej grupie graczy, jednak tutaj najprawdopodobniej tak nie jest.

Chociaż strategia ta sama w sobie nie jest czymś, co uznalibyśmy za wzorzec rozgrywki w League, wolimy eliminować strategie niekonwencjonalne dopiero, gdy okażą się faktycznie przepakowane, a nie tylko dlatego, że są niekonwencjonalne. Możliwe, że podobne działania w przeszłości doprowadziły do pewnej ogólnej niechęci do innowacji.

Riot podchodzi do tego wyzwania, zaczynając od ustalenia, na jakiego rodzaju komputerach PC grają gracze w każdym regionie. Nasze zespoły testowe, wyposażone w te informacje, uruchamiają grę na reprezentatywnych konfiguracjach sprzętu w specjalistycznych laboratoriach testowych. Oznacza to, że być może nie przetestujemy waszej konkretnej konfiguracji sprzętu, ale najprawdopodobniej sprawdzamy karty należące do serii, z której korzystacie i od tego samego producenta. Chociaż nie jest możliwe przetestowanie każdej możliwej konfiguracji w każdym patchu, ciężko pracujemy, by objąć testami większość popularnych zestawów.

Laboratoria testowe mają możliwość bardzo szybkiej zmiany konfiguracji, dlatego jeśli dostajemy od graczy zgłoszenia o konkretnym problemie sprzętowym, możemy go zbadać na sprzęcie bardzo podobnym, jeśli nie tej samej marki i modelu. Ponadto utrzymujemy szereg starszych maszyn skonfigurowanych według minimalnych wymagań League, dzięki którym możemy upewnić się, że nowe patche są stabilne dla możliwie jak największej liczby graczy.

Riot Cactopus wspiął się prawie na szczyt najwyższej góry w całym Targonie. Dysząc, zziajany, postawił ostatni krok i znalazł prostą platformę z runicznym napisem w nieznanym języku. Skonsternowany ukląkł przed platformą. Nagle usłyszał cichy szept, owiewający go niczym zimny wiatr, który zaszumiał mu do ucha: „Połóż portfel na platformie, aby ujrzeć coś naprawdę wspaniałego”. Nie rozumiał, skąd dobiegał ten głos, ale uległ pokusie. Umieścił swój portfel na zimnym kamieniu, a runy rozpaliły się od przepływu magicznej energii. Pulsowały… pulsowały… pulsowały… aż nad platformą pojawiło się jasne światło, wewnątrz którego powoli opadało małe jajko. Podniósł je i przyjrzał mu się. Było ciepłe… bardzo ciepłe. Kilka razy przekładał je z dłoni do dłoni, zastanawiając się, cóż to może być.

Potem usłyszał ciche krrk. I głośniejszy trzask, gdy pękła skorupka. Przestraszony upuścił jajko, a ono upadło na ziemię i rozbiło się — z jaja wystrzelił wielki snop światła! Oślepiony człowiek upadł do tyłu. Otworzył oczy i zamrugał kilka razy, usiłując cokolwiek dojrzeć… i wtedy zobaczył najcudowniejsze, najrozkoszniejsze magiczne stworzenie, jakie kiedykolwiek widział. Jego życie zmieniło się na zawsze.

Nikt nie zna szczegółów magicznego procesu, który pozwoliłby ustalić, czy Małe Legendy mogą składać jaja, ale wiemy na pewno, że Małe Legendy mogą być wspaniałymi przyjaciółmi.