Αν βρισκόσασταν κατά λάθος στην πιο μακρινή και σκοτεινή γωνία της Riot Games πριν κάνα χρόνο περίπου, το πιο πιθανό είναι ότι θα βλέπατε μια μικρή ομάδα από καλλιτέχνες μαζεμένους κάτω από χαμηλό φωτισμό, απορροφημένους σε μια συζήτηση για το πώς να κάνουν τη φωτιά να μοιάζει με μπογιά. Η «Ομάδα Άνι» πέρασε πολύ χρόνο έτσι, προσπαθώντας να αποφασίσουν τι και πώς θα το κάνουν, γεμίζοντας την πλευρά του κτιρίου που είναι το στούντιό τους με αναφορές και σκίτσα, κάπως ψυχαναγκαστικά, για να βρουν την τέλεια μέθοδο και το τέλειο μέσο για αυτό που θα γινόταν η ιστορία των απαρχών της Άνι.

Αλλά η σπίθα που άναψε τη φωτιά πετάχτηκε πολύ πριν καν δημιουργηθεί η ομάδα τους.

ΑΝΑΦΛΕΞΗ

Το 2012 οι πρώτες animated οθόνες σύνδεσης έκαναν την εμφάνισή τους στην εφαρμογή League. Εκείνα τα δισδιάστατα γραφικά, που παραμορφώνονταν προσεκτικά για να δώσουν την ιδέα της κίνησης, άρεσαν πάρα πολύ στους παίκτες, και έγιναν ένα σταθερό κομμάτι κάθε κυκλοφορίας νέου Ήρωα. Βλέποντας πόσο δημοφιλή ήταν τα κινούμενα γραφικά όπως αυτά της Ντιάνα, ένας καλλιτεχνικός διευθυντής έκανε μια παραπλανητικά απλή ερώτηση. Πώς θα έμοιαζε μια από αυτές τις οθόνες σύνδεσης σε μορφή μεγαλύτερου μήκους animated ιστορίας;

Ήταν μια ενδιαφέρουσα ιδέα, αλλά υπήρχε ένα πρόβλημα: Οι σχεδιαστές κινούμενων γραφικών στη Riot χρησιμοποιούσαν εντελώς διαφορετική τεχνολογία και τεχνικές από όσα χρησιμοποιούν παραδοσιακά οι γραφίστες 2D. Για να δημιουργηθεί ένα animation βίντεο πολλών λεπτών θα χρειαζόταν μια εντελώς νέα προσέγγιση στην κατασκευή κινούμενων γραφικών, η οποία θα επέτρεπε πολύ περισσότερα από τη στάνταρ επαναλαμβανόμενη σκηνή.

Χρειάστηκε λίγος χρόνος να βρεθεί μια ομάδα με αρκετό περίσσιο ενθουσιασμό για να να επιχειρήσει να κάνει κάτι που κανείς στη Riot δεν ήξερε να κάνει. Χρειάστηκε περισσότερος χρόνος για να πείσουν τη Riot -και τους εαυτούς τους- ότι μπορούσαν στ’ αλήθεια να τα καταφέρουν. Μέχρι να τελειώσουν, δεν έμαθαν απλώς ένα νέο τρόπο να φτιάχνουν κινούμενα γραφικά. Εφηύραν έναν.

ΠΡΟΣΘΕΤΩΝΤΑΣ ΚΑΤΙΤΙΣ ΣΤΗΝ ΑΝΙ

Αλλά πρώτα, έπρεπε να επιλέξουν έναν Ήρωα.

«Αρχικά σκοπεύαμε να κάνουμε κάτι με τον Ζεντ, και μετά σκεφτόμασταν κάτι με τη Μις Φόρτσουν» λέει ο υπεύθυνος Anthony “ RiotPastaBomb” Possobon. «Αλλά υπήρχαν άλλες ομάδες που ήδη δούλευαν πάνω σε ιδέες για αυτούς τους Ήρωες. Θέλαμε να κάνουμε κάτι με έναν Ήρωα με τον οποίο δεν ασχολούταν κανείς άλλος, ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος να συμπέσουμε με άλλα πρότζεκτ.»

Όταν ο RiotPastaBomb και η ομάδα κινούμενων γραφικών άρχισαν να ψάχνουν στο ρόστερ των Ηρώων του League για έναν πρωταγωνιστή, η Άνι δεν τους είχε γεμίσει και πολύ το μάτι για πρωταγωνίστρια. Είχε εμφανιστεί σε ένα βίντεο και στο παρελθόν, αλλά για πολλούς Rioters δεν ήταν ένας ιδιαίτερα σημαντικός ή κεντρικός χαρακτήρας στη Γη των Ρούνων. Η ιστορία της ήταν υπερβολικά απλή.

«Ήταν ένα σατανικό κορίτσι, αυτό ήταν όλο», λέει ο RiotPastaBomb.

Η ομάδα άρχισε να σκέφτεται πώς η Άνι ανακάλυψε τις δυνάμεις της – τις πρώτες σπίθες μιας προσωπικότητας εξίσου έξυπνης όσο και ψυχοπαθούς. Μετά από μερικές δοκιμές, είχαν μια γενική εικόνα μιας βιογραφίας για την Άνι που θα εμβάθυνε στον χαρακτήρα της και πίστευαν ότι θα έκανε μεγάλη εντύπωση στους παίκτες, με τρόπο που η παλιά της βιογραφία δεν είχε καταφέρει.

«Ετοιμάσαμε ένα storyboard, μετά το κάναμε βιντεάκι με υπότιτλους, χρησιμοποιώντας το ‘Orb of Winter’ ως μουσική υπόκρουση για να δημιουργήσουμε κατά κάποιο τρόπο την ατμόσφαιρα», θυμάται ο RiotPastaBomb. «Και πήραμε το πράσινο φως για να συνεχίσουμε.»

ΜΙΑ ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΗ ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ

Η ομάδα ξεκίνησε επίσημα το πρότζεκτ διερευνώντας το στυλ και την αίσθηση που ήθελαν με έναν πίνακα κλίματος, μια συλλογή οπτικών αναφορών από οτιδήποτε, από σχέδια και χρώματα μέχρι τον γενικότερο τόνο και τα κεντρικά συναισθήματα.

«Στην αρχή, το μόνο που κάνεις είναι να κοιτάς για πολλή ώρα μέχρι να σου έρθει η έμπνευση. Κάποιες φορές χρησιμοποιούμε αναφορές που δεν έχουν καν σχέση με το πρότζεκτ – είναι απλώς πράγματα που είδαμε και μας άρεσαν, μας ενέπνευσαν, μας συγκίνησαν. Μπορεί να μην τα χρησιμοποιήσουμε, αλλά είναι μια διαδικασία που σε βάζει να σκέφτεσαι», λέει η καλλιτέχνης Lilit “L i L i t a” Hayrapetyan. 

Κάτι που ήταν πολύ σημαντικό να εξετάσουμε από νωρίς ήταν ο φωτισμός. «Βασικά ξεκινήσαμε με ασπρόμαυρες φωτογραφίες», συνεχίζει. «Θέλαμε ο φωτισμός να είναι απίστευτα δραματικός για να ταιριάζει με την ιστορία, οπότε αποφασίσαμε να βάλουμε μεγάλες αντιθέσεις, πολύ φωτισμό από την πίσω μεριά του πλάνου.»

Φυσικά, ένα στυλ γραφικών είναι πολλά περισσότερα από απλές έντονες αντιθέσεις στο φωτισμό. Ήταν σημαντικό για την ομάδα τα γραφικά να μην δραματοποιούσαν μόνο την τραγωδία της ιστορίας της Άνι, αλλά να ταίριαζαν και με τον χαρακτήρα της: ένα κοριτσάκι με μεγάλη φαντασία. Τα πρώτα σχέδια κατέληγαν συνέχεια σε ρευστά, σχεδόν σουρεαλιστικά γραφικά, και συννεφιασμένες, μεταβλητές μορφές – σαν μια ομίχλη που μπερδεύει τη μνήμη, τη φαντασία, και την πραγματικότητα.

Αλλά πώς θα έμοιαζε ένας κόσμος φτιαγμένος μέσα από το μυαλό και τη φαντασία ενός οχτάχρονου κοριτσιού; 

ΔΙΑΥΓΗ ΟΝΕΙΡΑ

Βρήκαν την απάντηση σε ένα όνειρο. Ε… όχι σε δικό τους όνειρο, στης Άνι.

«Αρχικά, είχαμε την ιδέα να υπάρχει μια κυρίως ιστορία, και μετά σαν κάτι από όνειρο, ή ένα φλάσμπακ αναμνήσεων», λέει η καλλιτέχνης Ke “Keboom” Swaab. Ένα συγκεκριμένο σκίτσο της Άνι και της αδερφής της να τρέχουν σε αυτό το ονειρικό τοπίο, ένα μείγμα ιμπρεσσιονιστικού πίνακα και στυλιζαρισμένου γραφικού σχεδίου, τράβηξε την προσοχή -και την φαντασία- της ομάδας (μία άλλη εκδοχή της σκηνής μπήκε στο League Artbook).

«Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε ένα ξεχωριστό στυλ για την ανάμνηση, κι ένα άλλο για την πραγματικότητα», λέει η Keboom. 

Αλλά καθώς η ομάδα συνέχισε να αναπτύσσει δύο στυλ γραφικών, άρχισε να συζητά μήπως θα έπρεπε να τα ενώσουν σε ένα στυλ για όλο το animation. Η Keboom δοκίμασε να δημιουργήσει ένα άλλο concept art για να δει πώς θα έμοιαζε κάτι τέτοιο.

Ο πίνακας αυτός πραγματικά αντικατόπτριζε όλα όσα είχαν δουλέψει. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά για την ομάδα. Αλλά όταν άρχισαν να σκέφτονται κατά πόσο θα ήταν δυνατό να μεταφραστεί σε πλήρες animation, είχαν τους ενδοιασμούς τους.

«Είναι πολύ ιδεαλιστικό», λέει η Keboom. Ενσωματώνοντας τόσο την αισθητική της ονειρικής σκηνής – με τις γραφικές, ζωντανές, και παιδιάστικες πινελιές της – και την πιο φωτορεαλιστική, προσεχτικά φωτισμένη πραγματικότητα των πρώτων σχεδίων, θα ήταν ιδιαίτερα περίπλοκο, και πιθανότατα καθόλου πρακτικό.

Υπήρχε επίσης και το μικρό πρόβλημα της ίδιας της ομάδας. Δεν ήταν ρεαλιστικό να πουν ότι θα ζωγράφιζαν κάθε καρέ σε αυτό το στυλ, καθώς σαν διαδικασία θα απαιτούσε εκατοντάδες εκπαιδευμένους γραφίστες/εικονογράφους και η ομάδα δεν είχε κανέναν. «Αλλά μας άρεσε τόσο αυτό το στυλ που θύμιζε νερομπογιά σε πίνακα», λέει η L i L i t a. Δεν ήταν έτοιμοι να καταθέσουν τα όπλα.

Αν η ομάδα ήθελε να κάνει το κινούμενο γραφικό να μοιάζει ζωγραφισμένο στο χέρι με μόνο λίγα χέρια, θα έπρεπε να κάνουν μερικά μαγικά για να δημιουργήσουν κάτι που θα έμοιαζε με πίνακα, αλλά θα κουνιόταν σαν animation.

ΠΥΡΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΑΙ ΜΑΓΙΚΗ ΦΩΤΙΑ

«Θέλαμε να μάθουμε πώς να κάνουμε τη μπογιά να κουνιέται, και πώς να κάνουμε τη φωτιά, να μοιάζει με μπογιά», λέει ο RiotPastaBomb.

«Ξεκίνησα πηγαίνοντας στο YouΤube και επιλέγοντας μερικά κλιπ με φωτιές», λέει ο καλλιτέχνης Jose “Come2Papa” Martin. Τα πέρασε μέσα από ένα φίλτρο στο Adobe After Effects, δοκιμάζοντας διάφορους συνδυασμούς ορίων καρέ και μεγεθών βούρτσας μέχρι να αρχίζουν να μοιάζουν οι φλόγες (στο περίπου) με χρώματα από μπογιές.

Ο Come2Papa συνέχισε να πειραματίζεται με διάφορα φίλτρα για να δει πόσο θα μπορούσε να προσεγγίσει το στυλ που η ομάδα είχε βαφτίσει «ζωγραφίστικο». Τελικά δούλεψε πολύ καλά – για περίπου το 80% κάθε σκηνής. Εκείνο που το φίλτρο δεν μπορούσε να κάνει ήταν να καταφέρει ήταν να πετύχει εκείνο το τελευταίο 20%: τις ακριβείς πινελιές ενός πραγματικού καλλιτέχνη, το κλειδί για να μοιάζει πραγματικά ζωγραφισμένο στο χέρι.

«Μπορεί μόνο να βάλει τις πινελιές στην τύχη», λέει η L i L i t a. Το φίλτρο μείωσε σημαντικά τις συνολικές ώρες εργασίας που χρειάζονταν για ολοκληρωθεί το βίντεο, αλλά και πάλι θα έπρεπε να συμπεριληφθεί ένα βήμα όπου οι καλλιτέχνες θα «σκηνοθετούσαν» χειρωνακτικά την κίνηση στην οθόνη αντί να την αφήσουν στη μοίρα της.

Και κάποιες σκηνές χρειάζονταν πολλά πέρα από σκηνοθεσία. Ενώ ήταν σχετικά εύκολο να περάσουν ένα βίντεο που βρήκαν με τρεχούμενο νερό από το φίλτρο και να δημιουργήσουν μια καλή βάση για ένα φόντο με ποτάμι, πιο συγκεκριμένες σκηνές – όπως μια έκρηξη φωτιάς σε μια παλάμη – χρειάζονταν πλήρη 3D αναπαράσταση προτού καν χρησιμοποιηθεί το φίλτρο και να γίνουν 2D, στο ζωγραφίστικο στυλ.

Η λύση που βρήκε η ομάδα ήταν να αναπτύξει μια υβριδική 2D/3D μέθοδο, και με αυτή, μια νέα προσέγγιση στην πυρομαγεία της Άνι.

Αυτή η νέα μέθοδος έφερνε φανταστικά αποτελέσματα με τη φωτιά. Είχε έρθει η ώρα να δοκιμάσουν μια ολόκληρη σκηνή.

Πρώτα, η ομάδα σχεδίασε ένα περιβάλλον από μια σύνθετη εικόνα από φωτογραφίες. Μετά πρόσθεσαν ένα σχέδιο με την Άνι, διορθωμένο χρωματικά, και χρησιμοποίησαν το δικό τους φίλτρο για να δημιουργήσουν αυτό το παραμυθένιο στυλ που μοιάζει ζωγραφισμένο στο χέρι. Τέλος, πρόσθεσαν μερικές μικρές πινελιές με το χέρι για να δώσουν καλύτερη αίσθηση του τρισδιάστατου: ένα συνδυασμό μεγαλύτερων και μικρότερων βουρτσών για τις υφές, τις σκιές, και το φωτισμό.

Έμοιαζε κάπως έτσι:

«Αυτή η δοκιμή μάς έδωσε την αυτοπεποίθηση ότι μπορούσαμε να πετύχουμε το στυλ που θέλαμε, ακόμα και με μια ομάδα πέντε ατόμων» λέει ο RiotPastaBomb.

Αλλά όταν έφτασαν στις εκφράσεις του προσώπου, κάτι πολύ σημαντικό για να προσδώσουν συναισθηματική και ρεαλιστική «ερμηνεία», η ομάδα δυσκολεύτηκε πολύ. 

Η ΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ

«Πρώτα δοκιμάσαμε την τεχνολογία καταγραφής κίνησης, χρησιμοποιώντας αυτά τα σημεία καταγραφής για να δώσουμε κίνηση σε ένα 2D πρόσωπο», λέει ο RiotPastaBomb.

Όπως το φίλτρο είχε σχεδιαστεί για να καλύψει την έλλειψη γραφιστών, η τεχνολογία καταγραφής κίνησης θα επέτρεπε στην ομάδα να φτιάξει animation χωρίς animators – ή τρίτη διάσταση. Αν η ομάδα μπορούσε να αντικατοπτρίσει (ή έστω να μιμηθεί) την κίνηση των μυών, θα μπορούσαν να δουλέψουν εξολοκλήρου σε 2D. Αλλά δεν ήταν και πολύ πειστικό, και σε κάποιες περιπτώσεις, ήταν απλά περίεργο.

«Μετά σκεφτήκαμε, αν το κάνουμε μερικώς 3D;» λέει ο RiotPastaBomb. Προσπάθησαν να βάλουν την δισδιάστατη υφή πάνω σε ένα τρισδιάστατο πρόσωπο, και έκαναν το animation κυρίως 2D, αλλά άλλαζε σε 3D για μερικές στιγμές-κλειδιά που χρειαζόταν.

Αλλά αυτό είχε τα δικά του προβλήματα.

«Ήταν απίστευτα δύσκολο να κάνουμε το πρόσωπο της Άνι να γυρίζει χωρίς να δείχνει περίεργο», λέει ο RiotPastaBomb. «Υπήρχαν πέντε διαφορετικά στοιχεία. Αλλά, το φως στο τούνελ: Βρήκαμε πώς να σχεδιάσουμε τα μαλλιά, πράγμα που συνήθως είναι αρκετά περίπλοκο σε 3D, εξ’ ολοκλήρου σε 2D, φτιαγμένα με παραμόρφωση στο After Effects.» Άλλο ένα φως στο τούνελ: Το φόρεμα της Άνι δούλεψε κάπως έτσι επίσης.

Το πρόβλημα ήταν πώς ήταν απίστευτα δύσκολο να κάνουν το πρόσωπο της Άνι να κινείται με τον ίδιο τρόπο κάθε φορά. «Επειδή δεν ήταν ένα πραγματικό μοντέλο 3D, όπου έχεις μια μοναδική, ουσιαστική γεωμετρία που είναι μονίμως ίδια, κάθε πλευρά και κάθε αλλαγή στο φωτισμό επηρέαζε τον τρόπο που έμοιαζαν τα πράγματα», λέει ο RiotPastaBomb. Δεν μπορούσαν να ξέρουν πώς θα έμοιαζε η Άνι από κάθε προοπτική.

Η ομάδα ήταν διχασμένη. Το 3D θα τα έκανε όλα «τέλεια» και θα δημιουργούσε συνοχή στο animation. Αλλά μιας και η μπογιά δεν είναι από τη φύση της ένα τέλειο και απόλυτα συνοχικό μέσο, προκειμένου να μοιάζει ζωγραφισμένο στο χέρι, θα έπρεπε να είναι ελαφρώς ατελές.

Στο τέλος, η ομάδα αποφάσισε να χρησιμοποιήσει ένα μείγμα όλων όσων είχαν διερευνήσει μέχρι στιγμής: Χρησιμοποίησαν 3D για να πετύχουν την αρχική συνοχή που ήθελαν για το animation, 2D για να πετύχουν τις λεπτομέρειες μιας ζωγραφιάς, το ειδικό φίλτρο που δημιούργησαν για να φτιάξουν μια «ζωγραφίστικη» βάση, και τέλος ζωγράφισαν και προσέθεσαν σκιές με το χέρι για τις τελικές λεπτομέρειες. Μία τέλεια ατελής μίξη του ρεαλιστικού και του φανταστικού – που φτιάχτηκε επακριβώς για την Άνι.

Πήρε μήνες προσπάθειας και έναν χρόνο storyboarding, δημιουργία μοντέλων 3D, υφών 2D, φιλτραρίσματος, σκιασμού, ζωγραφίσματος, και animating για να φέρουν τις απαρχές της Άνι στη ζωή. Η τεχνολογία έχει προχωρήσει πολύ από τις οθόνες σύνδεσης και η ομάδα ολοκλήρωσε ένα animation που ήταν εξίσου ένα προσωπικό ταξίδι για τα μέλη της όσο και ένας πειραματισμός σε κινούμενα γραφικά.

Αλλά για την Άνι, είναι μόνο η αρχή.

Για ένα πιο εκτενές βλέμμα στην πρόοδο της ομάδας, δείτε αυτό το βίντεο από τα παρασκήνια.